از عقاید و دیدگاه‌های مختلف نهراسید / از گسترش فضای مجازی واهمه نداشته باشید

در این یادداشت دکتر حسین ارجمند آمده است:

این که کانال ها و گروه‌ها و سایت های مختلف برای مطالبه گری و روشنگری وجود داشته باشد اتفاق مبارک و میمونی است و باید آن را به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد حتی اگر به اندازه تعداد همشهریان هم، کانال مطالبه گری و آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به وجود آید و اگر افرادی تلاش می کنند تا فضای اطلاع رسانی را محدود کنند یا فعالان این حوزه را به حاشیه برانند مطمئن باشید که ناشی از احساس خطر است که در تاریکخانه های خود نقشه آن را طراحی کردند.

اما نکته ای که باید مد نظر داشت این است که افراد در ابتدا باید سواد کافی و لازم برای ورود به این عرصه را داشته باشند که بی مایه فطیر است و بعد از آن هم در حد امکان، اخلاق حرفه ای را یاد گرفته باشند نه این که صرفا برای ابراز وجود و خودنمایی و از روی احساسات وبدون فراهم کردن مقدمات به این عرصه وارد شوند که در این صورت باید گفت “بی ادب تنها نه خود را داشت بد / بلکه آتش در همه آفاق زد”.

اختلاف دیدگاه و سلیقه در تمام زمینه ها نه تنها مذموم نیست که اتفاقا باعث رشد و تعالی می گردد و هر چقدر بازار نقد و انتقاد داغ تر و گرم تر باشد یعنی جامعه زنده تر و پویاتر است به طوری که اگر در شهر هیچ صدای مخالفی شنیده نشود و همگان سر به زیر و مطیع و رام باشند یعنی مرگ تدریجی جامعه و ورود به عصر رکود و سستی و خموشی.

بپذیریم با توجه به این که هر مساله ای آداب و رسومی دارد نقد هم خارج از این قاعده نیست و اصول و قوانینی دارد که باید رعایت شود و باید بین موضوع مورد نقد و ادبیات منتقد تفاوت قائل شد به طوری که هیچ منتقدی در نقد خود وارد حریم شخصی و خصوصی و خانوادگی افراد نمی شود و نقد وی متوجه عملکرد و شخصیت حقوقی افراد است که متاسفانه عده ای این مساله را رعایت نمی کنند ولی ادبیات منتقد با توجه به روحیات و خلقیات، می تواند متفاوت باشد بدین صورت که تند و گزنده باشد یا نرم و ملایم و این خاصیت کلام است که قدرت انعطاف پذیری دارد و می تواند به هزاران شکل و قالب در آید و همان گونه که طبیعت پستی و بلندی دارد کلام هم فراز و فرود دارد به گونه ای که یکی از صفات خداوند متعال خافض و رافع است و کلام الهی هم خفض و رفع دارد که یک بار در سوره “حمد” متجلی می گردد که سراسر رحمت و سپاسنامه ای بی بدیل است و یک بار در سوره “مسد” تجلی می یابد که سراسر توبیخ و هجو است.

مدح و حمد و هجو و هزل از خصوصیات کلام است که همواره بوده و خواهد بود اما به کارگیری این شیوه ها فقط توسط کسانی مورد قبول است که به درجه ای از علم و آگاهی رسیده باشند که با توجه به مقتضای حال از هریک از این شیوه ها بهره می گیرند و در صورتی که فردی هنوز به بلوغ فکری و عقلی نرسیده است فاقد صلاحیت لازم به این عرصه می باشد که نکته ما در این جاست که برخی از فعالان عرصه مجازی هنوز به بلوغ فکری نرسیدند و الفبای نقد را نمی دانند بنابراین صلاحیت ورود به این حوزه را ندارند.

بنابراین از عقاید و دیدگاه‌های مختلف نهراسید. از گسترش فضای مجازی واهمه نداشته باشید و برای محدود کردن آن به حذف و فیلترینگ متوسل نشوید. آداب و رسوم نقد را بیاموزید. از ورود به حریم خصوصی و شخصی افراد پرهیز کنید. تلاش نکنید تا دیگران مانند شما بیاندیشند بلکه بگذارید مردم در انتخاب فکر و اندیشه آزاد باشند. بپذیرید که فرهنگ به دلیل ماهیت طغیانگری با زور و اجبار سر ناسازگاری دارد و با بخشنامه و دستورالعمل نمی توان فرهنگی را اصلاح کرد. به مخالف فکری خود احترام بگذارید و با تکبیر و تکفیر آن ها را از صفحه روزگار محو نکنید.